2 Corinthians 5
1 Διότι ἐξεύρομεν ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος οἰκία τοῦ σκηνώματος ἡμῶν χαλασθῇ, ἔχομεν ἐκ τοῦ Θεοῦ οἰκοδομήν, οἰκίαν ἀχειροποίητον, αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
2 Ἐπειδή ἐν τούτῳ στενάζομεν, ἐπιποθοῦντες νὰ ἐπενδυθῶμεν τὸ κατοικητήριον ἡμῶν τὸ οὐράνιον,
3 ἄν καὶ ἐνδυθέντες αὐτὸ δὲν θέλωμεν εὑρεθῆ γυμνοί.
4 Διότι ὅσοι εἴμεθα ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι στενάζομεν ὑπὸ τὸ βάρος αὐτοῦ· ἐπειδή θέλομεν οὐχὶ νὰ ἐκδυθῶμεν, ἀλλὰ νὰ ἐπενδυθῶμεν, διὰ νὰ καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.
5 Ἐκεῖνος δέ, ὅστις ἔπλασεν ἡμᾶς δι᾿ αὐτὸ τοῦτο, εἶναι ὁ Θεός, ὅστις καὶ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος.
6 Ἔχοντες λοιπὸν τὸ θάρρος πάντοτε καὶ ἐξεύροντες ὅτι ἐνόσῳ ἐνδημοῦμεν ἐν τῷ σώματι ἀποδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου·
7 διότι περιπατοῦμεν διὰ πίστεως, οὐχὶ διὰ τῆς ὄψεως·
8 θαρροῦμεν δὲ καὶ ἐπιθυμοῦμεν μᾶλλον νὰ ἀποδημήσωμεν ἀπὸ τοῦ σώματος καὶ νὰ ἐνδημήσωμεν πρὸς τὸν Κύριον.
9 Ὅθεν καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἀποδημοῦντες, νὰ ἤμεθα εὐάρεστοι εἰς αὐτόν.
10 Διότι πρέπει πάντες νὰ ἐμφανισθῶμεν ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ ἀνταμειφθῇ ἕκαστος κατὰ τὰ πεπραγμένα διὰ τοῦ σώματος καθ᾿ ἅ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν.
11 Ἐξεύροντες λοιπὸν τὸν φόβον τοῦ Κυρίου, τοὺς μὲν ἀνθρώπους καταπείθομεν, εἰς τὸν Θεὸν δὲ εἴμεθα φανεροί, ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ εἰς τὰς συνειδήσεις σας εἴμεθα φανεροί.
12 Διότι δὲν συνιστῶμεν πάλιν ἑαυτοὺς εἰς ἐσᾶς, ἀλλὰ σᾶς δίδομεν ἀφορμήν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν, διὰ νὰ ἔχητε λόγον πρὸς τοὺς καυχωμένους μὲ τὸ πρόσωπον καὶ οὐχὶ μὲ τὴν καρδίαν.
13 Διότι εἴτε ἔξω ἑαυτῶν εἴμεθα, διὰ τὸν Θεὸν εἴμεθα, εἴτε ἔμφρονες εἴμεθα, διὰ σᾶς εἴμεθα.
14 Ἐπειδή ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συσφίγγει ἡμᾶς, διότι κρίνομεν τοῦτο, ὅτι ἐὰν εἷς ἀπέθανεν ὑπὲρ πάντων, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον·
15 καὶ ἀπέθανεν ὑπὲρ πάντων, διὰ νὰ μή ζῶσι πλέον δι᾿ ἑαυτοὺς οἱ ζῶντες, ἀλλὰ διὰ τὸν ἀποθανόντα καὶ ἀναστάντα ὑπὲρ αὐτῶν.
16 Ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν δὲν γνωρίζομεν οὐδένα κατὰ σάρκα· ἄν δὲ καὶ ἐγνωρίσαμεν κατὰ σάρκα τὸν Χριστόν, ἀλλὰ τώρα πλέον δὲν γνωρίζομεν.
17 Ὅθεν ἐὰν τις ἦναι ἐν Χριστῷ εἶναι νέον κτίσμα· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθον, ἰδού, τὰ πάντα ἔγειναν νέα.
18 Τὰ δὲ πάντα εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ, ὅστις διήλλαξεν ἡμᾶς πρὸς ἑαυτὸν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὴν διακονίαν τῆς διαλλαγῆς,
19 δηλονότι ὁ Θεὸς ἦτο ἐν τῷ Χριστῷ διαλλάσσων τὸν κόσμον πρὸς ἑαυτόν, μή λογαριάζων εἰς αὐτοὺς τὰ πταίσματα αὐτῶν, καὶ ἐνεπιστεύθη εἰς ἡμᾶς τὸν λόγον τῆς διαλλαγῆς.
20 Ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ λοιπὸν εἴμεθα πρέσβεις, ὡς ἐὰν σᾶς παρεκάλει ὁ Θεὸς δι᾿ ἡμῶν· δεόμεθα λοιπὸν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ, διαλλάγητε πρὸς τὸν Θεόν·
21 διότι τὸν μή γνωρίσαντα ἁμαρτίαν ἔκαμεν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν, διὰ νὰ γείνωμεν ἡμεῖς δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτοῦ.